Petje af

Snel maar gestaag groeit de aan- en inbouw van ons ‘nieuwe’ huis. Zelf er dagelijks doorheen schurend en stofhappend valt dat nauwelijks op. Een goede vriend echter die af en toe aanwipt loopt na een paar tellen echter bijna naar adem zoekend rond, zwaar onder de indruk van de gerealiseerde klusvorderingen. Zijn petje blijft met moeite op, omdat dit bijna als vanzelf af wil gaan, vergezeld van luid geuite eerbiedsbetuigingen.
We zijn een maand onderweg met onze aannemer; een Staphorster reus met vriend’lijk ogen. Beurtelings meegalmend met 100%NL en bulderende lachsalvo’s serverend (gelukkig is onze buurman net zo doof als ik) houden hij en de zijnen de stemming en het werktempo hoog. En wij? We staan erbij en helpen een handje. Verbáásd staan we erbij hoeveel in de eerste maand bereikt is. Als het goed is zijn we nagenoeg op de helft. Dat de tweede helft moge bevestigen dat je nooit genoeg petjes kunt hebben om af te zetten. Sjapo!
Dick Hekman